Człowiek to istota niesamowita, zdolna do niezwykłych rzeczy. Za pomocą swoich rąk oraz umysłu potrafi stworzyć fantastyczne, zapierające dech w piersiach konstrukcje, budowle, dzieła sztuki czy maszyny, które coraz bardziej zastępują ludzkie działania i funkcje, nawet te najbardziej podstawowe, jak oddychanie (respirator). Przy całej tej wspaniałości coraz łatwiej zapomina jednak o swoich korzeniach i podstawach warunkujących jego ludzką, ziemską egzystencję i nieraz pozostaje z tym „zapartym tchem” przez wiele lat lub nawet całe życie.
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy przy wszystkich wyjątkowych umiejętnościach rozwiniętych wraz z cywilizacją rodzaj ludzki nadal potrafi oddychać.
OD POCZĄTKU DO KOŃCA
Oddech jest czynnością, z którą rozpoczyna się i kończy życie. Jest oczekiwany podczas cudu narodzin i sygnalizuje pełne pojawienie się na świecie, z drugiej strony ten ostatni obwieszcza wieczny spoczynek. Jest składową podstawy piramidy potrzeb według Maslowa, obok przyjmowania pożywienia, nawodnienia oraz zaspokajania instynktów seksualnych. Bez jedzenia i picia człowiek jest w stanie wytrzymać kilka dni, jednak bez oddychania może wytrwać najwyżej kilka minut (poza pewnymi wyjątkami w wyniku specjalnego wytrenowania).
Funkcja oddychania jest sterowana dwupoziomowo przez centralny układ nerwowy (CUN). Ośrodki korowe mózgu odpowiadają za kontrolowany i świadomie regulowany oddech, natomiast ośrodki zlokalizowane w pniu mózgu są odpowiedzialne za wytwarzanie rytmu oddechowego niezależnie od świadomości [1]. Stanowi to zabezpieczenie, że organizm nie przestanie oddychać np. podczas snu, z drugiej zaś strony człowiek ma wpływ na to, jak proces oddychania będzie przebiegał w jego ciele.
Cały artykuł, został opublikowany w magazynie „Praktyczna fizjoterapia i rehabilitacja”, grudzień 2016, nr 78.
Aby pobrać artykuł, kliknij tutaj.
Autorka artykułu:
mgr Aleksandra Kaczmarek BIO
Główny fizjoterapeuta Centrum Ruchu i Terapii BODYWORK
Medyczny Trener Personalny, Specjalista Pilatesu, Szkoleniowiec.
