Terapia czaszkowo-krzyżowa

Jest to zbiór technik wywodzących się z osteopatii, których celem jest przywrócenie naturalnych mechanizmów naprawczych w naszym ciele, które zostały zaburzone w wyniku stresu, przeciążeń strukturalnych i emocjonalnych czy urazów.

Terapia ta skupia się na obszarze połączeń czaszki, ruchu kości krzyżowej, przepływie płynu mózgowo-rdzeniowego i ogólnej ruchomości ośrodkowego układu nerwowego. Na każdym z tych poziomów mogą wystąpić zaburzenia, zwłaszcza w konsekwencji działania dużych sił zewnętrznych. Ze względu na specyficzny obszar, w którym procesy samoregulacji są utrudnione, bodziec zewnętrzny w postaci delikatnych technik terapeutycznych niejednokrotnie staje się niezbędny.