SPECJALIZACJA FUNKCJONALNA:

CEZARY DYMKOWSKI / Stanie na rękach nie różni się niczym od stania na nogach oprócz tego, że jest na rękach, a nie na nogach. Na moich warsztatach wytłumaczę, dlaczego zasady i strategia utrzymania równowagi są bardzo podobne w tych dwóch pozycjach. Wyjaśnię jak krok po kroku przygotowywać się motorycznie do stania na rękach, jakie są kamienie milowe w treningu stania na rękach, jak nabywać świadomość ciała oraz jak nie bać się stać na rękach. Przedstawię metodykę nauczania technik wejścia i wyjścia ze stania na rękach. Zdradzę tajniki utrzymania balansu, a także praktyczne wskazówki, dzięki którym stanie na rękach zacznie być przyjemne. Pod koniec warsztatów poświęcimy kilka minut na metodę prób i błędów, która dla przygotowanych motorycznie ćwiczących będzie jednym z najskuteczniejszych sposobów na naukę balansu.

PAWEŁ KRÓTKI-BOROWICKI / Tworzenie struktury rehabilitacji sportowej oparte jest na konserwatywnych wytycznych przechodzenia przez poszczególne fazy protokołu. Zawiera proste ćwiczenia siłowe oraz złożone ćwiczenia kontroli motorycznej, które przypisuje się zawodnikowi zgodnie z zasadą indywidualności, specyfiki i cykliczności treningu. Kolejną rzeczą jest bezpieczna kontrola postępu, którą umożliwia analityczna realizacja serii, powtórzeń, intensywności i różnorodności stosowanych metod. Niniejszy wykład omówi podstawowe cechy, które powinny charakteryzować każdy dobry protokół rehabilitacyjny, a mianowicie: kryteria czasu, strategii ruchowych i używanych obciążeń.

MAŁGORZATA MUZYKA-KOPERA / Bieganie to podstawowa motoryka człowieka. Szybkie przemieszczanie się jest możliwe dzięki wykorzystaniu dużych mięśni kończyn dolnych i mniejszych mięśni stabilizujących. Podczas biegu w stawie biodrowym następuje przejście od zgięcia kończyny dolnej (sięganie w przód) do wyprostu (odepchnięcie). Staw ten jest strategiczny w transferowaniu ruchu z dołu na tułów. W treningu wewnętrzna cześć uda jest często zaniedbywana, co jest przyczyną ogromnych dolegliwości bólowych młodego i dorosłego zawodnika (sprintera, piłkarza, koszykarza, rugbisty, czy nawet hokeisty). Podczas warsztatów omówione zostaną przyczyny bólu i możliwości naprawy ruchowej motoryki pachwiny i miednicy.

OLGA CHMIELEWSKA / Zadaniem kompleksu Core jest stabilizować ciało nie tylko w statyce, ale szczególnie podczas ruchu. Cenne jest odejście od trenowania tułowia podczas ćwiczeń izometrycznych lub powtarzalnych skłonów tułowia w płaszczyźnie strzałkowej. Właśnie dzięki Core sprawnie zachodzi transfer między nogami a górną częścią ciała. Pchanie oraz przyciąganie kończyn odruchowo angażuje mięśnie tułowia. Właśnie dlatego szczególnie efektywne będzie wzmacnianie kompleksu Core poprzez prawidłowy wzorzec skrętu, świadomy oddech, odpowiednie tempo i koordynację pchania i przyciągania kończyn. Taki trening ma swoje przełożenie na wzrost siły całego ciała zarówno w sporcie jak i pozornie banalnych codziennych czynnościach.

KATARZYNA LENIEC-STLEMASZEWSKA / Aby adekwatnie reagować na bodźce dochodzące ze środowiska zewnętrznego, musimy zaangażować do tego nasze zmysły. Czucie głębokie ciała, zmysł kinestetyczny, w połączeniu ze wzrokiem czy słuchem pozwala na wytworzenie odpowiedniej reakcji ruchowej. No właśnie… to nie wzrok, a układ przedsionkowy powinien odgrywać największą rolę w utrzymaniu równowagi! Można go ćwiczyć i wspierać. Propriocepcja jako nasz „szósty zmysł” stanowi klucz do wytworzenia adekwatnej reakcji ruchowej, nie tylko w szeroko rozumianym sporcie, ale również w codziennym życiu naszych podopiecznych. Koordynacja, świadomość ustawienia ciała w przestrzeni, wychodzenie poza znane i wyuczone umiejętności, równowaga – to tylko niektóre aspekty, które weźmiemy na warsztat.